Μία «επιεικής» αποτίμηση του Σ/Ν με τίτλο «Χάρτης μετάβασης των ΕΔ στη Νέα Εποχή» από τον ΥΕΘΑ Ν. Δένδια

Γράφει ο Γεώργιος Νικολάκος Αντιστράτηγος ε.α.

Μία «επιεικής» αποτίμηση του Σ/Ν με τίτλο «Χάρτης μετάβασης των Ενόπλων Δυνάμεων στη Νέα Εποχή» από τον ΥΕΘΑ Ν. Δένδια

Το νέο νομοσχέδιο του Νίκου Δένδια με τίτλο «Χάρτης μετάβασης των Ενόπλων Δυνάμεων στη Νέα Εποχή» παρουσιάστηκε με στόμφο, λες και φέρνει την απόλυτη τομή. Στην πραγματικότητα όμως θυμίζει περισσότερο σχέδιο εργασίας φοιτητή. Ωραίες ιδέες, βαρύγδουποι τίτλοι, αλλά η ουσία θολή και τα προβλήματα μετατοπίζονται στο μέλλον.

Δεκαεπτά χρόνια μετάβασης;

Αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση, είναι ανέκδοτο. Όποιος σήμερα φορά στολή θα έχει προ πολλού αποστρατευθεί όταν και αν ολοκληρωθεί. Πρόκειται για κλασικό πολιτικό τέχνασμα: υποσχέσεις στο μακρινό μέλλον για να μη χρειαστεί να λυθεί τίποτα τώρα.

Η περίφημη αποσύνδεση μισθού από βαθμό παρουσιάζεται σαν ριζοσπαστική καινοτομία. Στην πράξη, χωρίς αξιόπιστη αξιολόγηση, θα καταλήξει σε ένα πεδίο πελατειακών εξυπηρετήσεων.

Όταν σήμερα το 97% των στελεχών βαθμολογείται με «άριστα», ποιος αφελής πιστεύει ότι από αύριο θα αρχίσει η αυστηρή αξιολόγηση; Αν δεν αλλάξει η κουλτούρα και δεν μπουν πραγματικά μετρήσιμα κριτήρια, τότε απλώς θα έχουμε ένα νέο σύστημα που θα βαφτίζει το ίδιο φαινόμενο με άλλο όνομα. Σαν να βάζεις καινούργια στολή σε έναν στρατιώτη, αλλά να τον αφήνεις ξυπόλυτο.

Τα μισθολογικά «δώρα» μοιάζουν περισσότερο με καρότο για το θεαθήναι. Επιδόματα ευθύνης, μπόνους σε ακριτικές περιοχές, υποσχέσεις για νέες αυξήσεις το 2026… Όλα αυτά ακούγονται ωραία, αλλά η ερώτηση είναι απλή: υπάρχει το χρήμα; Σε μια χώρα που μετράει κάθε ευρώ στον προϋπολογισμό, τέτοιες εξαγγελίες είναι είτε ευσεβείς πόθοι είτε συνειδητή εξαπάτηση. Και όταν κοπούν, ποιος θα πληρώσει το τίμημα; Οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα χειροκροτούν με επιφύλαξη.

Ακόμη πιο αμφιλεγόμενες είναι οι αλλαγές στη θητεία. Η εθελοντική στράτευση γυναικών πλασάρεται ως πρόοδος, αλλά υποκρύπτει κάτι άλλο. Την προετοιμασία για μελλοντική υποχρεωτικότητα. Και οι νέοι άνδρες; Θα βλέπουν ακόμη λιγότερες αναβολές, ακόμη περισσότερους περιορισμούς, και όλοι, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, θα οδηγούνται στον Στρατό Ξηράς, λες και οι άλλοι κλάδοι είναι διακοσμητικοί. Αυτό δεν είναι στρατηγική στελέχωσης, είναι λογιστική διαχείριση ανθρώπινων πόρων.

Η αλήθεια είναι πως το νομοσχέδιο αποφεύγει να αγγίξει τα σκληρά ζητήματα όπως την υποστελέχωση, την έλλειψη σύγχρονου εξοπλισμού, την καθημερινότητα των στρατιωτικών που βιώνουν την υπηρεσία ως σταυρό μαρτυρίου. Αντί να μιλήσουμε για αυτά, καταναλωνόμαστε σε ωραίες φράσεις και χάρτες «μετάβασης».

Το πρόβλημα είναι ότι η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια για επικοινωνιακά τρικ. Οι προκλήσεις στα σύνορα είναι πραγματικές και τρέχουν πιο γρήγορα από τα 17 χρόνια που μας υπόσχεται ο Υπουργός.

Με λίγα λόγια, το «σχέδιο Δένδια» είναι πιο πολύ σχέδιο παρουσίασης παρά σχέδιο δράσης. Υπόσχεται, αναβάλλει, ωραιοποιεί και τελικά αφήνει το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων να αισθάνεται πάλι κομπάρσος σε μια πολιτική παράσταση. Και όσο οι πραγματικές ανάγκες μένουν στο περιθώριο, η «Νέα Εποχή» κινδυνεύει να αποδειχθεί μια παλιά ιστορία με νέο περιτύλιγμα.