Το «Σώμα Υπαξιωματικών» και η θεσμική αποδόμηση των Ενόπλων Δυνάμεων

Γράφει ο Γεώργιος Νικολάκος Αντιστράτηγος ε.α.

«Ὅπλα τοῖς ἀνδράσιν ἐστίν, ἀλλ’ ἄνευ ἀνδρῶν οὐδὲν τὰ ὅπλα.»

Η ρήση αυτή, που ανάγεται στους αρχαίους χρόνους, υπενθυμίζει πως η ισχύς ενός στρατού δεν έγκειται στον εξοπλισμό του, αλλά στους ανθρώπους του. Και κυρίως στους ανθρώπους που κρατούν καθημερινά όρθιο τον μηχανισμό του, τους υπαξιωματικούς.

Η ισχύς ενός στρατεύματος δεν μετριέται μόνο σε εξοπλιστικά προγράμματα ή σε αριθμούς προσωπικού. Μετριέται στην ατσάλινη συνοχή της ιεραρχίας, στη δικαιοσύνη της ανέλιξης και στο ηθικό όσων υπηρετούν. Εκεί ακριβώς επιχειρείται σήμερα μια θεσμική υπονόμευση.

Η προωθούμενη ίδρυση ενός νέου «Σώματος Υπαξιωματικών», με πρωτοβουλία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, δεν αποτελεί απλή διοικητική καινοτομία. Συνιστά μια βαθιά αλλοίωση του στρατιωτικού ιστού.

Φωνές στο κοινοβούλιο κατήγγειλαν με σαφήνεια, επισημαίνοντας ότι:

• Οι απόφοιτοι των ΑΣΣΥ οδηγούνται σε βαθμολογική και μισθολογική στασιμότητα, στερούμενοι τη φυσική τους εξέλιξη.

• Η στρατιωτική ιεραρχία υπονομεύεται, καθώς εισάγεται μια κατηγορία στελεχών «δεύτερης κατηγορίας».

• Το ανθρώπινο δυναμικό, που αποτελεί τον σκληρό κορμό των Ενόπλων Δυνάμεων, απαξιώνεται θεσμικά.

Δεν πρόκειται για εικασίες. Ο βουλευτής της ΝΙΚΗΣ Τάσος Οικονομόπουλος, μιλώντας στη Βουλή (7 Μαΐου 2025), προειδοποίησε:

«Η πρόταση αυτή δεν είναι μεταρρύθμιση, αλλά διάλυση. Δεν ενισχύει το στράτευμα, το ακρωτηριάζει.»

Σε προγενέστερη ερώτηση της Κ.Ο, τονιζόταν επίσης:

«Το σχέδιο για το Σώμα Υπαξιωματικών προκαλεί δικαιολογημένη αγωνία στα στελέχη των ΑΣΣΥ, καθώς οδηγεί σε μισθολογική και βαθμολογική στασιμότητα, διαρρηγνύοντας την ιεραρχία και την αξιοκρατία στις Ένοπλες Δυνάμεις.»

Αυτά τα λόγια δεν αποτελούν απλή αντιπολίτευση. Συνιστούν κραυγή ευθύνης. Διότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι πεδίο κομματικών πειραματισμών. Είναι ο θεμέλιος λίθος της εθνικής ασφάλειας.

Η Ιστορία το αποδεικνύει: όταν η Πολιτεία περιφρόνησε τον στρατό, οδηγήθηκε σε ταπεινώσεις (1897). Όταν, αντίθετα, τίμησε και ενίσχυσε τον ρόλο των στελεχών της, μεγαλούργησε (1940). Σήμερα, η επιλογή είναι ξανά μπροστά μας. Θα επιλέξουμε την ενίσχυση ή την αποδόμηση;

Το προωθούμενο «Σώμα Υπαξιωματικών» δεν προσφέρει λύση, προσφέρει διάρρηξη εμπιστοσύνης. Και ένας στρατός χωρίς εμπιστοσύνη προς την Πολιτεία δεν είναι στρατός αξιόμαχος. Είναι ένας μηχανισμός κουφός, έτοιμος να καταρρεύσει όταν δοκιμαστεί.

Η ευθύνη βαραίνει όλους. Όχι μόνο την κυβέρνηση που το εισηγείται, αλλά και το Κοινοβούλιο που θα το αποδεχθεί ή θα το απορρίψει, και την κοινωνία που οφείλει να γνωρίζει το διακύβευμα.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι «διοικητική υπηρεσία» είναι η ασπίδα του Έθνους. Και όποιος επιχειρεί να τη ραγίσει, δεν διαπράττει απλώς πολιτικό σφάλμα. Διαπράττει ιστορικό έγκλημα.