του Κώστα Σαρικά
Τα Τουρκικά Bayraktar TB2 ανέλαβαν τις πρώτες επιχειρησιακές αποστολές τους κατά την διάρκεια της εισβολής στη Συρία όταν είδαν το φως της δημοσιότητας και τα πρώτα βίντεο τα οποία τα δείχνουν να πλήττουν στόχους στο έδαφος κυρίως οχυρώσεις και οχήματα. Ακολούθησε η μαζική μεταφορά τους και χρήση τους στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης όταν κατάφεραν μαζί με τους τζιχαντιστές μισθοφόρους να σταματήσουν την προέλαση των δυνάμεων του LNA και του Στρατηγού Χάφταρ προς την Τρίπολη.
Η σύγκρουση όμως των 45 ημερών στα άγρια εδάφη του Ναγκόρνο Καραμπάχ είναι ξεκάθαρο ότι σημαδεύτηκε από την χρήση των Τουρκικών UAV όπως προκύπτει τόσο από τις περιγραφές των Αρμένιων στρατιωτών όσο και από τα δεκάδες βίντεο τα οποία έδωσε στη δημοσιότητα ο στρατός των Αζέρων.
Ένα φθηνό σχετικά οπλικό σύστημα με κόστος το οποίο δεν ξεπερνά τα 5 εκατ. δολάρια κατασκευασμένο από απάρτια τα οποία πωλούνται στο παγκόσμιο εμπόριο ακόμα και για μη στρατιωτική χρήση μετατράπηκε σε ένα από τα βασικά «εργαλεία» ώστε οι Αζέρικες δυνάμεις να επιφέρουν καίρια χτυπήματα μαζί με το βαρύ πυροβολικό τους και τελικά να κυριαρχήσουν κατά κράτος στο πεδίο των επιχειρήσεων.
Οι τέσσερις Τουρκικής κατασκευής πύραυλοι ΝΑΜ-L με βάρος έκαστος 8 κιλά και βεληνεκές που φτάνει έως και τα 14 χιλιόμετρα-σύμφωνα με την Τουρκική κατασκευάστρια εταιρία Roketsan- φαίνεται ότι αποδείχθηκαν ιδιαίτερα αποτελεσματικοί απέναντι στον στρατό των Αρμενίων. Καθοδηγούμενοι από σύστημα Laser με δυνατότητα στοχοποίησης στα 20 χιλιόμετρα και τον Αμερικανικής κατασκευής αισθητήρα Wescam CMX-15D με συνδυασμό ηλεκτροοπτικής και υπέρυθρης κάμερας χτυπούσαν με ακρίβεια τους στόχους σύμφωνα με τα βίντεο που δόθηκαν στη δημοσιότητα.
Οι Αζέροι υποστηρίζουν ότι συνολικά κατάφεραν πλήγματα σε τουλάχιστον 250 οχήματα αλλά και σε 40 αυτοκινούμενα αντιαεροπορικά συστήματα μεταξύ των οποίων και τα Ρωσικά S-300.
Τα Bayraktar εντοπίζουν στόχους σε απόσταση έως και 50 χιλιομέτρων όμως η διαδικασία στοχοποίησης και βολής απαιτεί αποστάσεις έως και 10 χιλιόμετρα. Κατά συνέπεια πρέπει να πλησιάσουν γεγονός που τα καθιστά ευάλωτα στην αντιαεροπορική άμυνα. Ρωσικές πηγές πάντως αναφέρουν ότι τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη οι Τούρκοι χειριστές πετούσαν τα Bayraktar σε πολύ χαμηλά ύψη ώστε να μην μπορούν να στοχοποιηθούν εύκολα από αντιαεροπορικά οπλικά συστήματα εδάφους. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα οι Τούρκοι οι οποίοι πετούσαν τα Bayraktar από τα αεροδρόμια των Αζέρων χρησιμοποιούσαν «δολώματα» όπως παλιά μαχητικά για να παραπλανήσουν, να τραβήξουν πάνω τους αντιαεροπορικά πυρά και να αποκαλύψουν τις θέσεις των Αρμένικων αντιαεροπορικών οπλικών συστημάτων.
Παρά τη χαμηλή τους ταχύτητα η οποία σύμφωνα με τον κατασκευαστή αγγίζει τα 130 μίλια ωστόσο στο πεδίο των επιχειρήσεων αλλά σε Αιγαίο και Ανατολική Θράκη έχει μετρηθεί στα 80 μίλια, τα Bayraktar κατάφεραν να πετάξουν κοντά ή και πάνω από τις γραμμές των Αρμένιων να στοχοποιήσουν και να χτυπήσουν. Οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι τα Bayraktar μπορούν να πετάξουν σε απόσταση έως και 150 χλμ μακριά από τη βάση τους και σε ύψος ακόμα και 22000 ποδών. Όμως όπως έχει αποδειχθεί οι γείτονες έχουν στήσει κατά μήκος των ακτών τους στο Αιγαίο σταθμούς ελέγχου των Bayraktar και με αυτόν τον τρόπο μπορούν να τα πετούν σε μεγάλες αποστάσεις.
Εκτός όμως από τα Bayraktar η Τουρκία διαθέτει και τα Anka ένα ανάλογο UAV για αποστολές ναυτικής συνεργασίας. Επιπλέον στο τελικό στάδιο δοκιμών βρίσκεται όπως υποστηρίζουν και το Akinci το οποίο διαθέτει κινητήρα Turbojet. Το Akinci (Επιδρομέας) θα είναι εφοδιασμένο μεταξύ άλλων με τουρκικής κατασκευής στρατηγικά και αντιπλοικά βλήματα SOM, τα οποία έχουν βεληνεκές 250 χιλιόμετρα, όπως αναφέρει η Άγκυρα. Ο «Επιδρομέας» κατασκευάζεται όχι απλά σε ρόλο UCAV (οπλισμένο UAV) αλλά θα αποτελεί οπλικό σύστημα κρούσης το οποίο θα «σημαδεύει» τα πλοία του Ελληνικού Στόλου αλλά και στόχους στα ελληνικά νησιά. Εκτός από τα βλήματα SOM-τα οποία πρόσφατα, όπως υποστηρίζουν, δοκίμασαν με επιτυχία οι Τούρκοι –ο «Επιδρομέας» θα έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει τουρκικής κατασκευής βλήματα αέρος-αέρος αλλά και βόμβες.
Η δράση των Τουρκικών μη επανδρωμένων σε Συρία, Λιβύη αλλά και στο Nαγκόρνο Kαραμπάχ βρίσκονται στο «μικροσκόπιο» του Ελληνικού επιτελείου με τα εξειδικευμένα στελέχη να αναλύουν όλα τα στοιχεία και να αναζητούν τρόπους αντιμετώπισης. Αν και η Ελληνική αεράμυνα βρίσκεται μεταξύ των κορυφαίων παγκοσμίως με πανίσχυρα όπλα μεγάλου, μέσου και μικρού βεληνεκούς όπως Patriot, S-300, και TOR-M1 αλλά και σύγχρονο σύστημα επιτήρησης το ενδεχόμενο μαζικής χρήσης και απόπειρας κορεσμού σε συνδυασμό με χρήση και άλλων οπλικών συστημάτων από τους γείτονες αποτελεί αντικείμενο στο οποίο εστιάζουν οι Έλληνες επιτελείς.
0 Σχόλια